Ás portas dun novo 25 de novembro, tras un ano con alarmantes cifras de violencia, agravadas pola pandemia mundial, volveremos a manifestarnos nas rúas diante da conmemoración do 61 aniversario do asasinato das irmás dominicanas Patria, Minerva e María Teresa Mirabal, no Día Internacional da Eliminación da Violencia contra as Mulleres.
Volvemos saír á rúa para seguir denunciando publicamente o peche indiscriminado de oficinas que está a facer o BBVA. Concentrámonos o día 12 en Ourense, diante das oficinas do Progreso e de Bos Aires, e hoxe 17, en Arzúa e Vila de Cruces.
O banco segue executando o ERE que, non imos deixar de dicilo, é totalmente INXUSTIFICADO. O que está acontecendo nas oficinas dános a razón. As tremendas consecuencias que a redución brutal de persoal, os peches de oficinas e os traslados, están causando entre a clientela e o conxunto dos e das traballadoras é algo que nós xa advertimos dende o inicio da negociación. Dixemos que non sobraba persoal, e esa afirmación era, e é, totalmente acertada.
O 13 de outubro na Laracha e o 15 en Pontevedra, seguimos denunciando os peches de oficinas que está a facer o banco, xogando esa carta branca que lle deron as organizacións asinantes dun ERE inxusto e inxustificado.
As consecuencias son coñecidas por todo o cadro de persoal: mobilidade xeográfica, despedimentos e traslados con cambios de funcións sen a preceptiva formación. O banco fai o seu particular agosto, coa vista posta no incremento de beneficios.
A situación en xeral nas oficinas que quedan abertas é moito peor que a existente antes do ERE (que xa era mala), con menos dotación. O clima laboral é esquizofrénico, obxectivos comerciais inalcanzables, e presión desmesurada. O persoal desbordado, aguantando con medicación ata que lle prescriben unha baixa.
O 22 de setembro mobilizámonos de novo contra os peches de oficinas do BBVA, desta volta en San Cibrao e en Ferreira do Valadouro.
Nesta ocasión acompañáronnos veciños e veciñas prexudicadas pola decisión do Banco de pechar estas oficinas e deixar sen servizo á clientela, traspasándoa, no caso da oficina de San Cibrao á oficina de Burela, e a da oficina de Ferreira do Valadouro á oficina de Mondoñedo, cos prexuízos e dificultades que isto supón para a clientela, especialmente no caso das persoas maiores.
Xa anunciamos, cando se pechou a negociación do ERE inxustificado, que as súas consecuencias non acababan co peche desa negociación, senón que ao longo deste ano comprobaríamos como o banco segue coa destrución de postos de traballo e as presións sobre o persoal que continúa no banco.
Nestas últimas semanas pecháronse os prazos de adscrición ás baixas no ERE do BBVA. Non foi un proceso doado, nunca o é. E moito menos un proceso «voluntario».
O banco logrou que lles asinasen o primeiro ERE do Estado que non está motivado por unha fusión. Non había necesidade, se sobraba persoal ben se podía ter comprometido un proceso de prexubilacións voluntario, pero o banco tiña outros plans e houbo quen lle asinou un cheque en branco.
Agora, os asinantes «laméntanse» das consecuencias: despedimentos forzosos, traslados forzosos a centos de quilómetros dos seus domicilios, adscricións forzosas a postos de CSE e Task–Force con modificación das súas condicións de traballo… Están a producirse todas as casuísticas que empresa e asinantes afirmaban que non se producirían, a pesar de que as solicitudes de saídas foron moi superiores ás ofertadas pola empresa, o que, por si mesmo, é un claro indicativo do enorme malestar e a inquedanza do persoal polo seu futuro no caso de seguir traballando.