A representación laboral de BBVA en bloque, dirixímonos a Relacións Laborais do BBVA para facerlles chegar dúas reivindicacións que, na nosa opinión, son urxentes e entendemos que o Banco pode asumir perfectamente dentro da súa política de fomentar a conciliación laboral. Trátase das seguintes:
Iso é o que se desprende da reunión da mesa de negociación do convenio do día 26. A patronal vén, coma sempre, coas súas pretensións de recortar dereitos e haberá quen lle entre no xogo.
Por outra banda, volveron pedir máis prórroga no acordo do rexistro de xornada, até o vindeiro 18 de decembro. Igual é que queren facernos un agasallo envelenado polas festas. Din que están moi cerca de chegar a acordo, mentres nós insistimos na nosa postura, de sobras coñecida e reiterada nas distintas reunións, de establecer un rexistro automático e non manipulable. En realidade o problema é que este tema está provocando moitos xuízos e nós xa advertimos que a Inspección de Traballo xa está actuando tamén na banca.
É hora de acabar con tanto despropósito e de que a patronal asuma que hai unha lei de obrigado cumprimento e teñen que acatala. Non imos aceptar máis dilacións innecesarias e actuaremos con arranxo ao establecido legalmente.
Todas as persoas necesitamos e necesitaremos coidados nalgún momento. A nosa vida non sería viábel sen que alguén se fixese cargo de nós, ou sen que alguén nos coidase e nos protexese. Porque as persoas precisamos de coidados durante o proceso de crecemento, máis tamén durante as enfermidades, as dicapacidades que poidan xurdir, o proceso de envellecemento e finalmente na morte.
Por ese motivo, o estado ten a obriga e o deber de asumir con urxencia a necesidade de socializar o coidado, recoñecéndoo como un dereito universal para todas as persoas, e rematando coa inercia social de que este dependa exclusivamente da familia e, en concreto, nas mulleres. Os recursos e servizos sociais de atención ás persoas teñen que deixar de ser unha actividade residual, socialmente pouco valorada e con escasas retribucións. Especialmente se temos en conta o envellecemento poboacional que deriva directamente na extensión de enfermidades crónicas e polo tanto na necesidade de coidados durante unha porción maior da vida.
Que no banco se fan horas só o nega a Dirección da Entidade, a mesma que está facendo un despregue publicitario sobre o seu modelo «fake» de rexistro de xornada.
As horas extraordinarias veñen dadas por unha cuestión fundamental: a organización do traballo conforme ao denominado DPO (Dirección por Obxectivos). A empresa impón obxectivos comerciais crecentes, presionando para que se cumpran, desentendéndose do tempo que faga falta para facelo.
Farase unha avaliación de riscos e unha medición de tempos antes de asignar nova carga de traballo, incluídos novos obxectivos?
Evidentemente non, polo tanto o problema irá a máis.
O Decreto-Lei que recolle a obriga de implantar un rexistro de xornada en todas as empresas foi publicado o pasado 8 de marzo. Oito meses despois e unha ducia de reunións na mesa de Convenio, seguimos sen acordo no sector de Banca sobre esta materia, cunha nova prórroga até o 26 de novembro, para tratar de chegar a un acordo. E mentres o contador segue sumando no haber da patronal…
Dende a CIG seguimos rexeitando a proposta da AEB, que permite o mantemento da situación actual, cun modelo autodeclarativo que non atallará as prolongacións de xornada. Defendemos a implantación dun sistema de rexistro automático que garanta a obxectividade e fiabilidade, e non sexa manipulable.
Na xuntanza da mesa negociadora do pasado 30 de outubro, tamén se falou de prestacións complementarias, beneficios sociais e saúde laboral. As propostas da CIG nestas materias foron: